Η οικοσκευή της οικογένειας Ιωάννη και Στυλιανής Γαρή δωρήθηκε στο Μουσείο το 1996 επί προεδρίας Μιχαήλ Λιαδή και στο σύνολό της αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα αστικής επίπλωσης βρονταδούσικου σπιτιού των αρχών του 20ου αι.
Το στήσιμο του Μουσείου κράτησε ένα χρόνο και βοήθησαν οι: Μιχάλης Λιαδής, Αυγούστα Λιαδή, Δέσποινα Μαμμούς και Δέσποινα Χούλη. Το σπίτι της οικογένειας βρισκόταν στο Σκόι. Σήμερα αποτελεί ιδιοκτησία των Γ. Αμπαζή και Λίλας Κασάπα και αναπαλαιώνεται με ιδιαίτερη φροντίδα.
Λίγα στοιχεία για την οικογένεια:
Απ’ όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ο Ιωάννης Γαρής ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά του εμπόρου Μιχαήλ Γαρή και της Αγγελικής Γιαννούλου. Αδέλφια του η Βιέρα, μετέπειτα σύζυγος του καπετάν Πειθή, ο Γιώργος που έφυγε νέος από τη ζωή μετά από ατύχημα με όπλο και ο Ισίδωρος, έμπορος , που πέθανε και αυτός νεότατος σε ηλικία 33 ετών.
Η Στυλιανή Γαρή ήταν ένα από τα πέντε παιδιά της οικογένειας του ιδιοκτήτη ιστιοφόρων Δημητρίου Τσατσαρώνη και της Ελένης (Ελέγκως).
Αδέλφια της η Δέσποινα, μετέπειτα σύζυγος του εφοπλιστή Στάμου Φαφαλιού, με τον οποίο απέκτησαν τέσσερα παιδιά, το Δημήτρη, τη Μαρία, τον Πανάγο και τον Ιωάννη.
Αδέλφια της Στυλιανής ήταν και ο Χριστόφορος και ο Πανάγος, καπετάνιοι, που πνίγηκαν στον πόλεμο. Μικρότερη αδελφή της, η Μαρία που πέθανε νεότατη σε ηλικία 28 ετών, αφήνοντας ένα εξάμηνο κοριτσάκι. Είχε παντρευτεί τον ιδιοκτήτη ιστιοφόρων Απόστολο Νικολάκη του Νικολάου, που είχε στην κατοχή του τρία ιστιοφόρα. Μάλιστα τα δύο ήταν «αδερφικάτα» αλλά το τρίτο ήταν δικό του.
Όταν τελείωσε το σχολαρχείο, οι γονείς του τον έστειλαν να εκπαιδευτεί στη ναυτική σχολή της Σμύρνης , σε μια εποχή που δεν πήγαιναν πολλοί. Πήρε το δίπλωμά του στη Σύρο και στη συνέχεια, σε ηλικία 20 ετών ταξίδεψε ως πλοίαρχος με τα ιστιοφόρα της οικογένειας. Σε ένα ταξίδι του με το «Ευαγγελίστρια» σώθηκε ως εκ θαύματος από ναυάγιο του πλοίου στο λιμάνι της Τεργέστης. Στη συνέχεια, έχοντας τεράστια πείρα, δούλεψε ως πλοίαρχος με τα ατμόπλοια του Νεγρεπόντη που έκαναν τη γραμμή Πειραιά –Χίο και στη συνέχεια με τις εταιρίες του Φαφαλιού και του Χανδρή.
Ας έρθουμε στην οικογένεια του Ιωάννη και της Στυλιανής Γαρρή που ζούσε στο διώροφο σπίτι στο Σκόι μαζί με την οικιακή βοηθό τους Σοφία, την οποία και προίκισαν. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Ο μεγαλύτερος, ο Μιχάλης, καπετάνιος, παντρεύτηκε την Πολυξένη Μαργαρώνη, της γνωστής χιώτικης εφοπλιστικής οικογένειας. Ας σημειωθεί ότι στην οικογένεια Μαργαρώνη δυο αδελφές παντρεύτηκαν δυο πρώτα ξαδέρφια…….
Ο Μιχάλης ταξίδευε με την εταιρία του Φαφαλιού και όταν πήρε το δίπλωμα του πρώτου βγήκε στο ναυτιλιακό γραφείο των Φαφαλιών στην Αγγλία.
Δεύτερος γιος ήταν ο Δημήτρης, που παντρεύτηκε την Έλλη Κλειδά, κόρη του εμπόρου Σταματίου Κλειδά, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, το Γιάννη, την Αλεξάνδρα- Στυλιανή και το Μιχάλη. Ο Δημήτρης ταξίδεψε κι αυτός με την εταιρία των Φαφαλιών και βγήκε στο γραφείο του Πειραιά.
Ο τρίτος γιος, ο Χρήστος, παντρεύτηκε την ελληνοαμερικανίδα Μαίρη……………….από το Σαν Φρανσίσκο και βγήκε στο γραφείο των Φαφαλιών στην Νέα Υόρκη. Η οικογένεια είχε αποκτήσει και ένα κοριτσάκι, την Αγγελική, που όμως πέθανε μωρό. Στη συλλογή σώζονται τα βαπτιστικά του.
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση οικογένειας που μετεξελίχθηκε σε αστική. Αδιάψευστος μάρτυρας η οικοσκευή αλλά και ο εν γένει τρόπος ζωής της. Το ξυλόγλυπτο μπαγιό, οι καρέκλες, οι καθρέπτες, αλλά και είδη πολυτελείας όπως η φωτογραφική μηχανή, πορσελάνες δίνουν το στίγμα της οικογένειας και διηγούνται την ιστορία της.
Το φωτογραφικό αρχείο της οικογένειας Ιωάννη και Στυλιανής Γαρρή παρέχει μια αντιπροσωπευτική εικόνα της κοινωνικής ζωής της οικογένειας και -γιατί όχι;- της ζωής στον Βροντάδο στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Έτσι βλέπουμε το ζευγάρι σε εκδρομές στα Ρεστά, στα Κουκούρικα για Καθαρά Δευτέρα, σε γλέντια.
Πήγαιναν με ταξί μαζί με την οικογένεια Γαρρή. Βρονταδούσοι ταξιτζήδες : Ν. Γδύσης, Λεωνίδας Τουμαζάνης, Νικολής Μπαχάς, Νικολής Βεζενές (Λουκάκης). Τα τρόφιμα έμπαιναν σε καλάθια. Η κα Ντίνα θυμάται τη στιχομυθία: «Σοφία, τα καλάθια είναι έτοιμα; Πιάτα, πετσέτες υφασμάτινες, καστανιές με φαγητά;».
Η προετοιμασία των καλαθιών ήταν μια ιεροτελεστία. Ερχόταν και το Πετράκι με το ούτι και γινόταν τρικούβερτο γλέντι κατά τη διάρκεια του οποίου «κολλούσαν» χρήματα κλπ. Αρχηγός της εκδρομής ήταν ο κ. Γιάννης Γαρρής.
Η οικογένεια διατηρούσε καλές σχέσεις με τον μητροπολίτη Παντελεήμονα και γενικότερα ήταν θρησκευόμενη, και είναι βέβαιο ότι απολάμβανε την εκτίμηση της τοπικής κοινωνίας.
