Με μία συγκινητική και αντάξια της προσφοράς του Αντωνίου Παντ. Στεφάνου εκδήλωση, ο Φ.Ο.Β. τίμησε το Σάββατο 17/4 στην εστία του τη μνήμη του. Πολύς κόσμος από τη Χίο το Βροντάδο και άλλες περιοχές, παρακολούθησε με αμείωτο ενδιαφέρον στοιχεία γύρω από το πολυσχιδές έργο του εκπαιδευτικού, αρχαιολόγου και συγγραφέα , που με σύντομο αλλά ευκρινή και γλαφυρό τρόπο παρουσίασαν η αρχαιολόγος – μουσειολόγος Νεφέλη Λιόντου (μνήμη και φωτογραφία), η αρχαιολόγος της κ΄ εφορείας προϊστορικών και κλασσικών αρχαιοτήτων Δέσποινα Τσαρδάκα (Χιακές Αρχαιότητες), η Προϊσταμένη της 3ης εφορείας Βυζαντινών αρχαιοτήτων Χίου Αριστέα Καββαδία (την εργασία της Βυζαντινά και Μεταβυζαντινά μνημεία λόγω της απουσίας της, διάβασε η Αθ. Ζαχάρου –Λουτράρη) και η Δρ. Φιλολογίας Αθηνά Ζαχάρου –Λουτράρη (το συγγραφικό του έργο).
Γενική ήταν η εκτίμηση, ότι το έργο του Αντ. Στεφάνου είναι τεράστιο και η αξία του, που αποτιμάται με την πάροδο του χρόνου, είναι ανεκτίμητη.
Ο Αντ. Στεφάνου συγκέντρωνε πολλές αρετές, επιστημονικές γνώσεις που μετά το Παν/μιο καλλιεργούσε και εμπλούτιζε. Προσήνεια που τον έκανε φιλικό στο σχολείο αλλά και στην κοινωνία. Θέληση και διάθεση να προσφέρει ανιδιοτελής στο κοινωνικό σύνολο της υπηρεσίας του και στην επιστήμη αυτά που με την καθημερινή του εμπειρία και την έρευνα συνέθετε και ήταν αποτέλεσμα πνευματικού αλλά και σωματικού συνήθως μόχθου. Τέλος θάρρος και προσωπικότητα, ισχυρότατο πνευματικό οπλισμό, που του ανεδείκνυαν πάντοτε νικητή, αντίθετα σε συμφέροντα και στο ρεύμα που επικρατούσε εκάστοτε για μεγάλα θέματα, όπως αυτό της κατεδάφισης του Κάστρου της Χίου, το οποίο αντιμετώπισε σχεδόν μόνος του και πολλά άλλα.
Ο Πρόεδρος του Φ.Ο.Β. Πολύδ. Στείρος, προλογίζοντας είπε, ότι ήταν χρέος του να τιμήσει το συμπολίτη Αντ. Στεφάνου για την εν γένει προσφορά του και ειδικότερα για την συνεργασία του με τον όμιλο, η οποία μεταξύ των άλλων απέφερε πολλά επιστημονικά δημοσιεύματα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ με το γενικό τίτλο ΕΡΕΙΘΙΑΝΑ. Μάλιστα, σειρά άρθρων με θέμα την Πέτρα του Ομήρου, με την ευκαιρία του αφιερώματος, εξέδωσε σε φυ
λλάδιο που επιμελήθηκε το μέλος του Δ.Σ. Αντ. Νικολάου. Ευχαρίστησε τους παρισταμένους, τα παιδιά του Αντ. Στεφάνου Μαρία, Μαρκέλλα και Παντελή με τους συζύγους και τα εγγόνια του για τη συνεργασία πραγματοποίησης της εκδήλωσης, τη Δημοτ. Αρχή για τη συνδιοργάνωση, της εκλεκτές ομιλήτριες και το βιβλιοπωλείο Πυξίδα για την εκτύπωση του φυλλαδίου.
λλάδιο που επιμελήθηκε το μέλος του Δ.Σ. Αντ. Νικολάου. Ευχαρίστησε τους παρισταμένους, τα παιδιά του Αντ. Στεφάνου Μαρία, Μαρκέλλα και Παντελή με τους συζύγους και τα εγγόνια του για τη συνεργασία πραγματοποίησης της εκδήλωσης, τη Δημοτ. Αρχή για τη συνδιοργάνωση, της εκλεκτές ομιλήτριες και το βιβλιοπωλείο Πυξίδα για την εκτύπωση του φυλλαδίου.Μετά τις ομιλίες, οι Αντιδήμαρχοι του Δήμου μας Μαρ. Γιανούλου και Γ. Κούνουπας (ο Δήμαρχος απουσίαζε εκτός Χίου), απένειμαν τιμητική πλακέτα στα παιδιά του Αντ. Στεφάνου, τιμώντας την προσφορά του.
Από την ασφυκτικά μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του Φ.Ο.Β. με πλήθος κόσμου, προϊσταμένους υπηρεσιών, π. Δημάρχους, νομαρχ. και δημοτ. συμβούλους, προέδρους και εκπροσώπους σωματείων, εκπαιδευτικούς, δημοσιογράφους κ.α. περιοριζόμαστε ν’ αναφέρομε τα ονόματα του αιδεσ. π. Ιω. Κοντού, του αντινομάρχου Παντ. Στεφάνου και των αντιδημάρχων του Δήμου μας. Σε άλλες στήλες παραθέτουμε το βιογραφικό και την εργογραφία (μόνο τα βιβλία) του Αντ. Στεφάνου, που αντλήθηκαν από το βιβλίο του Γρηγ. Σπανού ΑΝΤΩΝΙΟΣ Π. ΣΤΕΦΑΝΟΥ – Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ 1994 και επίσης φωτογραφικό υλικό.
Στο τέλος, η τιμώμενη οικογένεια, ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. του Φ.Ο.Β., δέχτηκαν τις ευχές και τα συγχαρητήρια όλων.
Κλείνοντας, παραθέτουμε τον επίλογο της ομιλίας της κ. Αθ. Ζαχάρου – Λουτράρη, που αποτελεί περιληπτική αποτίμηση της εν γένει προσφοράς του Αντ. Στεφάνου, που όπως τονίστηκε είναι τεράστια.
« Ο Αντώνης Π. Στεφάνου είναι το
όνομα που ταυτίστηκε με την αρχαιολογία του νησιού. Κάτω από τον ηχηρό τίτλο «Έκτακτος Επιμελητής Αρχαιοτήτων» είχε, παράλληλα με τα διδακτικά του καθήκοντα στο γυμνάσιο, όλες τις υποχρεώσεις της περιοχής μας που σήμερα είναι κατανεμημένες στην Κ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιο-τήτων, στην 3η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και στην Εφορεία Νεότερων Μνημείων, χωρίς όμως να έχει ούτε τα μέσα ούτε τη νομική κατοχύρωση και ισχύ που αυτές διαθέτουν. Και κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει σε αυτή τη θέση, που οι βαριές υποχρεώσεις, οι ισχυρές συγκρούσεις με συμφέροντα και νοοτροπίες και οι αντίξοες και κοπιώδης συνθήκες συνθλίβουν ακόμα και ανθρώπους με απεριόριστες αντοχές, αλλά και να προχωρήσει σε ένα έργο πολυσύνθετο αρχαιολογικό και συγγραφικό. Και τα έφερε σε αίσιο πέρας, γιατί διέθετε όπλα ακαταμάχητα: απέραντη αγάπη για τον τόπο του, φλογερό έρωτα για τις πηγές της χιακής ιστορίας, ασίγαστο πάθος για τη διάσωση των μνημείων, μια ωραία τρέλα για την αρχαιολογία και ένα περίσσευμα ψυχής για να μοιραστεί γνωστοποιώντας τα ευρήματα με όσους ήθελαν να γίνουν κοινωνοί του έργου του.
όνομα που ταυτίστηκε με την αρχαιολογία του νησιού. Κάτω από τον ηχηρό τίτλο «Έκτακτος Επιμελητής Αρχαιοτήτων» είχε, παράλληλα με τα διδακτικά του καθήκοντα στο γυμνάσιο, όλες τις υποχρεώσεις της περιοχής μας που σήμερα είναι κατανεμημένες στην Κ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιο-τήτων, στην 3η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και στην Εφορεία Νεότερων Μνημείων, χωρίς όμως να έχει ούτε τα μέσα ούτε τη νομική κατοχύρωση και ισχύ που αυτές διαθέτουν. Και κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει σε αυτή τη θέση, που οι βαριές υποχρεώσεις, οι ισχυρές συγκρούσεις με συμφέροντα και νοοτροπίες και οι αντίξοες και κοπιώδης συνθήκες συνθλίβουν ακόμα και ανθρώπους με απεριόριστες αντοχές, αλλά και να προχωρήσει σε ένα έργο πολυσύνθετο αρχαιολογικό και συγγραφικό. Και τα έφερε σε αίσιο πέρας, γιατί διέθετε όπλα ακαταμάχητα: απέραντη αγάπη για τον τόπο του, φλογερό έρωτα για τις πηγές της χιακής ιστορίας, ασίγαστο πάθος για τη διάσωση των μνημείων, μια ωραία τρέλα για την αρχαιολογία και ένα περίσσευμα ψυχής για να μοιραστεί γνωστοποιώντας τα ευρήματα με όσους ήθελαν να γίνουν κοινωνοί του έργου του. Η προσφορά του είναι ανεκτίμητη, τον μνημονεύουμε και τον ευγνωμονούμε”.