Το Λαογραφικό Μουσείο του Φιλοπρόοδου Ομίλου Βροντάδου εντάσσεται στην κατηγορί
α εκείνων των θησαυρών του τόπου μας που βρίσκονται στην αφάνεια και δικαιώνουν το χαρακτηρισμό της Χίου ως «νησιού για χρυσοθήρες».
Η θέση αυτή δεν είναι καθόλου υπερβολική , δικαιώνεται μάλιστα αν σκεφτούμε ότι η λαογραφική συλλογή του ΦΟΒ έχει προβληθεί ελάχιστα και χρειαζόταν αρκετό ψάξιμο και τους κατάλληλους …γνωστούς για να την επισκεφθεί κάποιος.
Αυτή η θλιβερή διαπίστωση καθώς και η αλλαγή στη φιλοσοφία των μουσειακών χώρων που παρατηρείται σε διεθνές επίπεδο μας κινητοποίησε άμεσα. Οι σύγχρονες τάσεις μιλούν εδώ και πολύ καιρό για το μορφωτικό και εκπαιδευτικό ρόλο του Μουσείου και τη συνεργασία του με το σχολείο. Η αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και η εμπλοκή της στην εκπαιδευτική και παιδαγωγική διαδικασία είναι μια δυναμική πρόκληση που βρίσκει όλο και περισσότερους αποδέκτες.
Άλλωστε, το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (I.C.O.M) στο καταστατικό του προσδιορίζει ότι «Μουσείο είναι ένα μη κερδοσκοπικό μόνιμο ίδρυμα στην υπηρεσία της κοινωνίας και της εξέλιξής της, ανοιχτό στο κοινό , που αποκτά , διατηρεί , ερευνά , ε π ι κ ο ι ν ω ν ε ί και εκθέτει για σκοπούς μελέτης , εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας υλικό – μαρτυρία του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του».
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό από όσα προηγήθηκαν ότι ο ρόλος του σύγχρονου Μουσείου δεν μπορεί να περιορίζεται σ αυτόν του σιωπηλού μάρτυρα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που περιμένει αυτάρεσκα να το ανακαλύψουν. Το σύγχρονο Μουσείο είναι ένας ανοιχτός χώρος που έχει τον τρόπο και τη δυνατότητα να κερδίζει το κοινό του και να προσφέρει όχι μόνο τη γνώση αλλά και τη χαρά την ψυχαγωγία και το παιχνίδι.